Παιδιατρική Οστεοπαθητική

Παιδιατρική οστεοπαθητική.
Η Οστεοπαθητική είναι μια μη επεμβατική μέθοδος διάγνωσης και θεραπείας που βασίζεται στη σχέση μεταξύ της δομής και της λειτουργίας των ιστών του σώματος. Όλα τα μέρη του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των οστών, και του κρανίου πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση και να είναι σε θέση να κινηθούν κανονικά, και να λειτουργούν ορθά

Οι Οστεοπαθητικοί θεωρούν ότι ακόμα και η πιο μικρή συμπίεση των φυσικών κινήσεων του κρανίου ή της σπονδυλικής στήλης σε βρέφη και παιδιά μπορούν να οδηγήσουν σε τυπικά για την ηλικία συμπτώματα όπως , κολικούς , χαμηλή όρεξη , αναγωγές (γουλιές), κακή διάθεση, υπερένταση, κ.α.  Η συμπίεση της κεφαλής, της πλάτης και του διαφράγματος/στήθους, στην ενδομήτρια ζωή ή κατά τον τοκετό μπορεί να συμβάλλει στην εμφάνιση πονοκεφάλων, πλαγιοκεφαλίας, αερίων και πεπτικών προβλημάτων.

Τραυματισμοί, φλεγμονές και λοιμώξεις, καθώς και μειωμένη κινητικότητα συμβάλλουν στην κακή οξυγόνωση και κακή παροχέτευση σε  ιστούς και όργανα σε όλο το σώμα. Αν η λειτουργία είναι μειωμένη σε αρθρώσεις,  μυς,  οστά,  νεύρα ή όργανα, ο φυσικό μηχανισμός αυτοθεραπείας  του σώματος μπορεί να μην λειτουργεί τόσο καλά. 

Στόχος της Οστεοπαθητικής  είναι να επηρεάσει θετικά το μυοσκελετικό, νευρικό, κυκλοφορικό και το λεμφικό σύστημα, εστιάζοντας στη βελτίωση της λειτουργίας, απελευθερώνοντας τις εντάσεις και ενθαρρύνοντας την κινητικότητα τόσο στο κρανίο όσο και στο υπόλοιπο σώμα.

Στα νεογέννητα μωρά, η οστεοπαθητική επικεντρώνεται στο να βοηθήσει τον οργανισμό να προσαρμοστεί στη ζωή έξω από τη μήτρα και να ξεπεραστούν οι συχνά τραυματικές συνέπειες της γέννας (τοκετού ή καισαρικής).

Σε παιδιά μικρής ηλικία μέχρι και εφήβους η οστεοπαθητική μπορεί να βοηθήσει στις εντάσεις που δημιουργούν  η κακή στάση, οι αθλητικοί τραυματισμοί, ή τα διάφορα στάδια "εκρήξεων" ανάπτυξης



Για τις έγκυες γυναίκες και μετά τον τοκετό  μητέρες, η θεραπεία προσφέρει ένα μέσο που βοηθά τον οργανισμό να προσαρμοστεί στις αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Από την πρώτη επίσκεψη, ο οστεοπαθητικός παίρνει ένα πλήρες ιστορικό. Μας ενδιαφέρουν λεπτομέρειες της εγκυμοσύνης, της γέννας ,της προόδου και της ανάπτυξης μέχρι σήμερα του παιδιού. Αυτό βοηθά στον εντοπισμό πιθανών αιτιών του "προβλήματος". Η Οστεοπαθητική εξέταση ενός μωρού, ή παιδιού συνήθως αποτελείται από την παρατήρηση της κίνησης και της στάσης του σώματος, και έλεγχο της ισορροπίας και της "υγείας" του σώματος.

Η θεραπεία γίνεται εφαρμόζοντας ειδικές τεχνικές ήπιας απελευθέρωσης στο κεφάλι, τον κορμό, τη λεκάνη ή τα άκρα. Ετσι απελευθερώνονται οι εντάσεις και το σώμα  επιστρέφει σε μια πιο ισορροπημένη, πιο φυσιολογική κατάσταση. Απαλές απελευθερώσεις στο σώμα ενός νεογέννητου ή μεγαλύτερου παιδιού μπορούν συχνά να ανακουφίσουν δυσφορίες που διαφορετικά θα μπορούσαν να αποδοθούν σε άλλα αίτια.

Μερικά μωρά ή παιδιά χρειάζονται λίγες μόλις συνεδρίες για να επιλύσουν ένα πρόβλημα, άλλα μπορούν να ωφεληθούν από οστεοπαθητική υποστήριξη και θεραπεία για καιρό. Δεδομένου ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό, ο αριθμός και η συχνότητα των συνεδριών εξαρτώνται από τις ανάγκες του παιδιού.

Όλοι οι οστεοπαθητικοί μπορούν να εργαστούν με παιδιά, αλλά μερικοί έχουν πιο εκτεταμένη κλινική και ακαδημαϊκή εκπαίδευση για να εργαστούν με τα νεογέννητα, τα νήπια και τα παιδιά που μπορεί να έχουν δύσκολα και μακροχρόνια προβλήματα που απαιτούν ειδική ικανότητα και  γνώση.

Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν οστεοπαθητικοί θεραπεύουν μόνο πόνους στη μέση , τον αυχένα, ή διαστρέμματα και τραυματισμούς άκρων, ωστόσο η χρησιμότητα της οστεοπαθητικής είναι μεγάλη για πολλά περισσότερα ζητήματα υγείας :)

Οστεοαρθρίτιδα- η Φυσική αντιμετώπιση

ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ (ΦΥΣΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ)

            Η οστεοαρθρίτιδα αποτελεί τη συχνότερη μορφή αρθρίτιδας. Πόσοι από εμάς δεν ξυπνάνε το πρωί με δυσκαμψία ή πόνο στα γόνατα, το ισχίο ή και τη σπονδυλική μας στήλη. Η οστεοαρθρίτιδα χαρακτηρίζεται από εκφυλιστικές αλλοιώσεις (φάγωμα) στην άρθρωση, απώλεια του αρθρικού χόνδρου και μεταβολές των οστών της άρθρωσης.

            Πάνω από 40 εκατομμύρια Αμερικανών πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα σήμερα. Συμπτώματα στα γόνατα (τη συνηθέστερη περιοχή) εμφανίζονται ακόμα και από την ηλικία των 30. Η οστεοαρθρίτιδα είναι πιο συχνή στους άνδρες μέχρι την ηλικία των 45 ενώ μετά τα 45 η συχνότητα εμφάνισης είναι μεγαλύτερη στις γυναίκες. Μέχρι και 80% των ανθρώπων πάνω από τα 50 έχουν οστεοαρθρίτιδα σε μία ή περισσότερες αρθρώσεις.

            Οι αρθρώσεις που προσβάλλονται συχνότερα είναι οι αρθρώσεις στήριξεις δηλαδή τα γόνατα και τα ισχία.

            Ο πόνος δεν είναι απαραίτητος. Άλλωστε στο 40% των περιπτώσεων με σοβαρές ακτινολογικές ενδείξεις δεν υπάρχει πόνος.

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

            Θεωρείται απαραίτητο να επιτυγχάνεται το φυσιολογικό βάρος έτσι ώστε να ελαχιστοποιείται η πίεση στις αρθρώσεις.

            Η διατροφή να επικεντρώνεται σε εξ ολοκλήρου βιολογικές ανεπεξέργαστες τροφές (ξηρούς καρπούς, όσπρια, φρούτα, λαχανικά και σπόρους)

            Να αποφεύγονται ζωικά προϊόντα με εξαίρεση τα παχιά ψάρια (σολομός, σκουμπρί, τσιπούρα, πέστροφα,  σαρδέλα κ.α )

            Να εξακριβωθούν οι τροφές στις οποίες έχετε χαμηλή ανεκτικότητα καθώς και οι αλλεργιογόνες τροφές και να αφαιρεθούν από τη δίαιτά σας. Οι τροφές της οικογένειας ΄΄Solanacae΄΄ δηλαδή τομάτες, μελιτζάνες, πιπεριές και καπνός περιέχουν αλκαλοειδή τα οποία εμποδίζουν την ανάπλαση του κολλαγόνου.

            Να αφαιρεθούν από τη δίαιτα το αλκοόλ, ο καφές και η ζάχαρη.

            Να καταναλώνονται τουλάχιστον 2 λίτρα νερού (φιλτραρισμένου) ημερησίως.

            Να καταναλώνονται βιολογικά προϊόντα πλούσια σε βιταμίνη C που βοηθάει στη ανάπλαση του κολλαγόνου (π.χ. εσπεριδοειδή και μούρα).

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΡΟΠΟΥ ΖΩΗΣ

            Συχνή άσκηση. Αν οι περιοχές που πάσχουν είναι τα γόνατα ή τα ισχία, επιλέξτε το κολύμπι τα aquarobics και το ποδήλατο.

            Απαραίτητα 10-15 λεπτά την ημέρα άσκηση χαλάρωσης (αναπνοές, διαλογισμός, αυτοσυγκέντρωση, yoga, προσευχή κ.α.).

            Επισκεφθείτε τον οστεοπαθητικό σας και το φυσικό ιατρό σας ο οποίος μπορεί να επαναφέρει μεγάλο μέρος από την κινητικότητα των αρθρώσεων καθώς και να σας συστήσει τα κατάλληλα συμπληρώματα διατροφής που θα διακόψουν και συχνά θα αντιστρέψουν την πορεία της ασθένειας.     

Νέα έρευνα για τη σύνθεση των οστών

http://www.cam.ac.uk/research/news/shock-absorbing-goo-discovered-in-bone

New findings show that much of the mineral from which bone is made consists of ‘goo’ trapped between tiny crystals, lubricating and allowing movement. It is this flexibility that stops bones from shattering.

It's this layered structure that's been missing from our knowledge, and we can now see that without it you're stuffed

Melinda Duer

Latest research shows that the chemical citrate – a by-product of natural cell metabolism – is mixed with water to create a viscous fluid that is trapped between the nano-scale crystals that form our bones.

This fluid allows enough movement, or 'slip', between these crystals so that bones are flexible, and don't shatter under pressure. It is the inbuilt shock absorber in bone that, until now, was unknown.

If citrate leaks out, the crystals – made of calcium phosphate – fuse together into bigger and bigger clumps that become inflexible, increasingly brittle and more likely to shatter. This could be the root cause of osteoporosis.

The team from Cambridge’s Department of Chemistry and Advanced Imaging Centre used a combination of NMR spectroscopy, X-ray diffraction, imaging and computational modelling with the Department of Physics and Astronomy at UCL to reveal the citrate layers in bone.

They say that this is the start of what needs to be an entire shift in focus for studying the cause of brittle bone diseases like osteoporosis, and bone pathologies in general. The study is published today in the journal Proceedings of the National Academy of Sciences.

"Bone mineral was thought to be closely related to this substance called hydroxyapatite. But what we've shown is that a large part of bone mineral – possibly as much as half of it in fact – is made up of this goo, where citrate is binding like a gel between mineral crystals," said Dr Melinda Duer, who led the study.

"This nano-scopic layering of citrate fluid and mineral crystals in bone means that the crystals stay in flat, plate-like shapes that have the facility to slide with respect to each other. Without citrate, all crystals in bone mineral would collapse together, become one big crystal and shatter.

"It's this layered structure that's been missing from our knowledge, and we can now see that without it you're stuffed."

Duer compares it to two panes of glass with water in the middle, which stick together but are able to slide: "it's the same thing in these flat bone crystals. But you've got to have something that keeps the water there, stops it from drying out and stops the plates from either flying apart or sticking fast together. We now know that thing is citrate."

Citrate is a 'spidery' molecule with four arms, all of which can bond easily to calcium – which bone is packed with, explains Duer. This means that citrate can hold the mineral crystals together at the same time as preventing them from fusing, while trapping the water that allows for the slippery movement which provides bone flexibility. "Without citrate, water would just flow straight through these gaps," she said.

The body actually delivers bone calcium wrapped in citrate, to prevent it fusing with phosphate and forming large solid – and brittle – mineral crystals in the wrong places. Bone tissue has a protein mesh with holes where the calcium is deposited. In healthy tissue, the holes are very small, so that when the calcium is deposited, the citrate that comes with it can't escape and is trapped between crystals – creating the flexible layers of fluid and bone plates.

As people age or suffer repeated bone trauma, the protein mesh isn't repaired so well by the cells that try to replace damaged tissue, but often end up chewing away tissue faster than it can be re-deposited. This causes progressively larger holes in the protein mesh, citrate fluid escapes and crystals fuse together.

What happens then is pure chemistry, says Duer, with little biological control.

The body instigates a form of biological control through the tiny holes in the protein mesh that trap the citrate fluid, along with other molecules that normally control the deposit of mineral. These small spaces force the molecules to be involved with the forming mineral, controlling the process. But if you haven't got the confined space the chemical reactions spiral out of control.

"In the bigger holes in damaged tissue, pure chemistry takes over. Pretty much the moment calcium and phosphate touch, they form a solid. You end up with these expanding clumps of brittle crystal, with water and citrate relegated to the outside of them," she said.

"In terms of chemistry, that solid clump of mineral is the most stable structure. Biomechanically, however, it's hopeless – as soon as you stand on it, it shatters. If we want to cure osteoporosis, we need to figure out how to stop the bigger holes forming in the protein matrix."

The study is the first in a series of findings, with other studies from the team's work on bone chemistry expected to come out later in the year.

- See more at: http://www.cam.ac.uk/research/news/shock-absorbing-goo-discovered-in-bone#sthash.BTpfEcjX.dpuf

New findings show that much of the mineral from which bone is made consists of ‘goo’ trapped between tiny crystals, lubricating and allowing movement. It is this flexibility that stops bones from shattering.

It's this layered structure that's been missing from our knowledge, and we can now see that without it you're stuffed

Melinda Duer

Latest research shows that the chemical citrate – a by-product of natural cell metabolism – is mixed with water to create a viscous fluid that is trapped between the nano-scale crystals that form our bones.

This fluid allows enough movement, or 'slip', between these crystals so that bones are flexible, and don't shatter under pressure. It is the inbuilt shock absorber in bone that, until now, was unknown.

If citrate leaks out, the crystals – made of calcium phosphate – fuse together into bigger and bigger clumps that become inflexible, increasingly brittle and more likely to shatter. This could be the root cause of osteoporosis.

The team from Cambridge’s Department of Chemistry and Advanced Imaging Centre used a combination of NMR spectroscopy, X-ray diffraction, imaging and computational modelling with the Department of Physics and Astronomy at UCL to reveal the citrate layers in bone.

They say that this is the start of what needs to be an entire shift in focus for studying the cause of brittle bone diseases like osteoporosis, and bone pathologies in general. The study is published today in the journal Proceedings of the National Academy of Sciences.

"Bone mineral was thought to be closely related to this substance called hydroxyapatite. But what we've shown is that a large part of bone mineral – possibly as much as half of it in fact – is made up of this goo, where citrate is binding like a gel between mineral crystals," said Dr Melinda Duer, who led the study.

"This nano-scopic layering of citrate fluid and mineral crystals in bone means that the crystals stay in flat, plate-like shapes that have the facility to slide with respect to each other. Without citrate, all crystals in bone mineral would collapse together, become one big crystal and shatter.

"It's this layered structure that's been missing from our knowledge, and we can now see that without it you're stuffed."

Duer compares it to two panes of glass with water in the middle, which stick together but are able to slide: "it's the same thing in these flat bone crystals. But you've got to have something that keeps the water there, stops it from drying out and stops the plates from either flying apart or sticking fast together. We now know that thing is citrate."

Citrate is a 'spidery' molecule with four arms, all of which can bond easily to calcium – which bone is packed with, explains Duer. This means that citrate can hold the mineral crystals together at the same time as preventing them from fusing, while trapping the water that allows for the slippery movement which provides bone flexibility. "Without citrate, water would just flow straight through these gaps," she said.

The body actually delivers bone calcium wrapped in citrate, to prevent it fusing with phosphate and forming large solid – and brittle – mineral crystals in the wrong places. Bone tissue has a protein mesh with holes where the calcium is deposited. In healthy tissue, the holes are very small, so that when the calcium is deposited, the citrate that comes with it can't escape and is trapped between crystals – creating the flexible layers of fluid and bone plates.

As people age or suffer repeated bone trauma, the protein mesh isn't repaired so well by the cells that try to replace damaged tissue, but often end up chewing away tissue faster than it can be re-deposited. This causes progressively larger holes in the protein mesh, citrate fluid escapes and crystals fuse together.

What happens then is pure chemistry, says Duer, with little biological control.

The body instigates a form of biological control through the tiny holes in the protein mesh that trap the citrate fluid, along with other molecules that normally control the deposit of mineral. These small spaces force the molecules to be involved with the forming mineral, controlling the process. But if you haven't got the confined space the chemical reactions spiral out of control.

"In the bigger holes in damaged tissue, pure chemistry takes over. Pretty much the moment calcium and phosphate touch, they form a solid. You end up with these expanding clumps of brittle crystal, with water and citrate relegated to the outside of them," she said.

"In terms of chemistry, that solid clump of mineral is the most stable structure. Biomechanically, however, it's hopeless – as soon as you stand on it, it shatters. If we want to cure osteoporosis, we need to figure out how to stop the bigger holes forming in the protein matrix."

The study is the first in a series of findings, with other studies from the team's work on bone chemistry expected to come out later in the year.

- See more at: http://www.cam.ac.uk/research/news/shock-absorbing-goo-discovered-in-bone#sthash.BTpfEcjX.dpuf

Η Συνέντευξή μου στην εκπομπή , "τα λέμε" με τη Χριστίνα Τσόρμπα

http://www.youtube.com/watch?v=5yca169EO3g

Η ομιλία μου για την οστεοπαθητική και το Θηλασμό από την Ημερίδα μητρικού θηλασμού και μητρότητας

Οστεοπαθητική και Θηλασμός (κολικοί- Βοήθεια στο βρέφος και τη μαμά)

Ανατομία του Βρεφικού κρανίου

•1 μετωπιαίο οστό

•2 βρεγματικά οστα

•2 κροταφικα οστα

•2 σφηνοειδη οστα

•1 ινιακό οστό

•Fontanelles

Γιατί όχι πάντα Καισαρική;

ΤΟ ΜΩΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝΝΗΤΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ 

Με τις πιέσεις : 

Βγαίνει υγρό απο τους πνεύμονες 

Δημιουργείται πίεση για την πρώτη δυνατή ΑΝΑΣΑ 

Διεγείρεται το κεντρικό νευρικό σύστημα και αρχίζει να οργανώνεται 

Αλλάζει δραματικά η λειτουργία του κυκλοφορικού 

Σταματαει η ομφαλιαία κυκλοφορία (σταματάει να πηγαινει και να έρχεται αίμα απο τον πλακούντα)

Κλεινει ωοειδες τρήμα (τρυπα επικοινωνιας αναμεσα στους καρδιακούς κόλπους)

Οι πνεύμονες φιλτράρουν και οξυγονώνουν το αίμα

Το συκώτι μεταβολίζει

Οι νεφροί φιλτράρουν αιμα

Το γαστρεντερικό σύστημα αρχίζει και απορροφάει θρεπτικά συστατικά

Οι αλλαγές λοιπόν που αναφέραμε πρεπει να γίνουν συστηματικά και με κάποια σειρά και ειναι πολύ απαιτητικές για το νεογέννητο

Οταν η μετάβαση  στην εξωμήτρια ζωή ειναι πολύ γρήγορη τότε όλες αυτές οι αλλαγές  γίνονται «ανοργάνωτα»

Οι οστεοπαθητικοί θεωρούν αυτές τις απότομες αλλαγές ως ένα σοκ ή μια ενόχληση η οποία «παραμένει» στο νευρικό σύστημα του μωρού.

Ετσι ενώ δεν υπάρχει εμφανές τραύμα . Το μωρό μπορεί να είναι εκνευρισμένο, γκρινιάρικο, ή αδύναμο.

 Θηλασμός

Ο θήλασμός είναι μια διαδικασία που για να γίνει σωστά απαιτεί συγχρονισμό μεταξύ μυών της γλώσσας, του φάρυγγα, του υοειδούς , της εμπρός αυχενικής περιοχής, και του διαφράγματος

 Η ηλεκτρομυογραφία δείχνει μεγαλύτερη λειτουργεια στους υπερυοειδείς μυες

Αιτίες που επηρεάζουν το θηλασμο 

Οι ικανότητες του μωρού να θηλάσει: δηλαδή να συγχρονισει, το άρπαγμα της θηλής, το ρούφηγμα, την κατάποση και την αναπνόη

Μητρικά προβλήματα: πληγωμένες θηλές, μαστίτιδες, πετρωμενα στήθη, μειωμενη παραγωγή (πολύ σπανιότερο το τελευταίο απο ότι νομιζει ο πολύς κόσμος)

Κοινωνικοί, πολιτισμικοί, προσωπικοί παράγοντες  

Η θέση της Οστεοπαθητικής 

 Πολλοί οστεοπαθητικοί πιστεύουν ότι οι δυσκολίες στο θηλασμό πολύ συχνά οφείλονται σε γενικότερες σωματικές δυσλειτουργίες , επηρεάζουν και αλλες συμπεριφορές του βρέφους (κολικούς ανησυχία, κλπ), και ξεκινούν από μικρότερα ή μεγαλύτερα τραύματα κατά τη γέννα

Άλλοι επικεντρώνονται στη σχέση τραύματος γέννας σε σχέση με τα οστά του κρανίου και την ανώτερη αυχενική σπονδυλική στήλη

 Κ.Ι.S.S 

Kinematic Imbalances due to Suboccipital Stress (Beidermann H ,Manual Therapy in Children 2004)

To ΚΙSS βασίζεται στην παρατήρηση συγκεκριμένης αναπτυξιακής ακολουθίας, κατα τα αλλα υγειών βρεφών

Χαρακτηρίζεται από μια αλληλουχία συμπτωμάτων: ανήσυχη συμπεριφορά, προβλήματα θηλασμού, κολικό, σε βρέφη ηλικίας μέχρι 2 μηνών.

Υποστηρίζεται ότι η δυσλειτουργία στην ανω αυχενική μοιρα που επηρεάζει την ιδιοδεκτηκότητα (η δυνατότητα που έχει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα να φέρνει σε επαφή και να συντονίζει τα διάφορα τμήματα του σώματος μεταξύ τους), η μειωμενη δυνατότητα να κατευθυνθει το κεφάλι προς το ερέθισμα και η μυική ένταση , ΟΛΑ επηρεάζουν την συμπεριφορά και την ανάπτυξη του βρέφους.

 Κολικός

Οι οστεοπαθητικοί υποστηρίζουν ότι μπορεί να οφείλεται και σε ερεθισμό του πνευμονογαστρικού νεύρου  το οποίο (βγαίνει απο τη βάση του κρανίου ανάμεσα στο ινιακό και το κροταφικό οστό) εχει πολλαπλες λειτουργίες: Νευρώνει τους μυς του λαρυγγα και του φαρυγγα, τα θωρακικα και κοιλιακα σπλάχνα μέχρι τη σπληνικη καμπή, αίσθηση της γεύσης από την επιγλωττιδα. Εξυπηρετεί την κατάποση και την φώνησης.

Η επίσημη εφημερίδα της αμερικάνικης παιδιατρικής ακαδημίας http://pediatrics.aappublications.org/content/early/2011/03/28/peds.2010-2098.full.pdf  αναφέρει ότι η οστεοπαθητική βοηθάει τον βρεφικό κολικό, και προτείνει να γίνουν περισσότερες έρευνες στο θέμα

Τί θα συμβεί όταν θα πάω το παιδί μου στον Οστεοπαθητικό 

Στην πρώτη μας επίσκεψη, θα πάρουμε ένα λεπτομερές ιστορικο του παιδιού με πληροφορίες για την εγκυμοσύνη, τη γεννα, την υγεία του παιδιού και των γονέων , την ψυχολογία του παιδιού και των γονέων.

Στη συνέχεια το μωρό θα εξεταστεί προσεκτικά για όλες τις εντάσεις για τις οποίες μιλήσαμε στην παρουσίαση.

Με πολύ απαλές κινήσεις και αγγίγματα ο οστεοπαθητικός θα προσπαθήσει να χαλαρώσει τις εντάσεις και να επαναφέρει την ισορροπία στο σωματάκι του μωρού 

Συνήθως μετά από 3-4 θεραπείες ο γονιός θα διαπιστώσει διαφορές και στον θηλασμό αλλά και στη διάθεση του μωρού (μπορεί να χαλαρώνει πιο εύκολα, να μη κλαίει τόσο όσο συνήθως, να κάνει κινήσεις με μεγαλύτερη ευκολία να έχει περισσότερη ενέργεια κ.α) 

 Μανούλες

Το συχνότερο σύμπτωμα κατά την εγκυμοσύνη και τους αμέσως επόμενους μήνες είναι σαφώς η οσφυαλγία, ωστόσο οι μυϊκοί πόνοι στην πλάτη, τον αυχένα και τους ώμους είναι επίσης αρκετά συχνοί. Ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι γυναίκες που πέρασαν την περίοδο της εγκυμοσύνης χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, μπορεί να παρουσιάσουν πόνους στην πλάτη και τη μέση στο διάστημα της λοχείας αλλά και μετά. Αυτό φαίνεται να έχει πολύ στενή σχέση με τον τρόπο που σηκώνουν και κρατούν το βρέφος τους καθώς και με τη στάση τους κατά το θηλασμό.

Πυελικός Πόνος - Δυσλειτουργία της ηβικής σύμφυσης

Τι είναι η  δυσλειτουργία ηβικής σύμφυσης (SPD-Symphysis Pubis Dysfunction);

H SPD, γνωστή και ως Πυελικός Πόνος (PGP-Pelvic Girdle Pain), ορίζεται ως : ήπιος έως οξυς πόνος πάνω από την ηβική σύμφυση, ο οποίος μπορεί να εκτείνεται κάτω στην βουβωνική χώρα και στους μηρούς. Ορισμένες μελέτες αναφέρουν ότι έως και το 50% των εγκύων γυναικών έχουν κάποιο είδος της PGP πριν από τις 20 εβδομάδες κύησης.

Ο πόνος μπορεί να σχετίζεται με ένα προυπάρχον πρόβλημα που μέχρι τότε δεν έχει προκαλέσει πόνο, ή μπορεί να εμφανιστεί μετά από έναν τραυματισμό, συχνά ήσσονος σημασίας, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του τοκετού.
Υπάρχουν παράγοντες που μπορεί να επιδεινώνουν την κατάσταση:
Η σταθερότητα του κορμού
Η αδυναμιά των μυών του πυελικού εδάφους
Παλαιότεοι τραυματισμοί
Προβλήματα της σπονδυλικής στήλης
Μυικές εντάσεις
Άλλες κατασκευαστικές Ανισσοροπίες

Τέτοιοι βασικοί παράγοντες σε συνδυασμό με την αύξηση του βάρους του μωρού που αναπτύσσεται και το μαλάκωμα των συνδέσμων επηρεάζουν τον ορθό καταμερισμό βάρους και την κίνηση μέσα στη λεκάνη.

Ποια είναι τα συμπτώματα;
Το κύριο σύμπτωμα της SPD είναι ο πόνος ή δυσφορία στην περιοχή της πυέλου, που συνήθως συγκεντρώνεται γύρω από την ηβική σύμφυση στο μπροστινό μέρος. Ο πόνος μπορεί να επεκταθεί και στις Ιερολαγόνιες αρθρώσεις ,στη βάση της σπονδυλικής στήλης, τη βουβωνική χώρα, τους μηρούς, τους γοφούς, κάτω κοιλιακή χώρα, και την πλάτη.
 
Η ένταση του πόνου της SPD μπορεί να ποικίλει. Μερικές γυναίκες αισθάνονται μόνο περιστασιακή ήπια δυσφορία, ενώ σε πιο ακραίες περιπτώσεις ο πόνος μπορεί να είναι εντονοτατος και να εμποδίζει τη φυσιολογική δραστηριότητα.
Τα συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή από το τέλος του πρώτου τριμήνου μέχρι ακόμη και μετά τη γέννηση.Συνήθως εμφανίζονται γύρω στα μέσα της εγκυμοσύνης.
Τα συμπτώματα αυτά επιδεινώνονται από οτιδήποτε ζορίζει οποιαδήποτε από τις αρθρώσεις της λεκάνης, ιδιαίτερα την ηβική σύμφυση. Για παράδειγμα:

• Η έγκυος στέκεται στο ένα πόδι για υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα - για να αλλάξει ρούχα

• Κινήσεις τέτοιες που απομακρύνουν τα γόνατα μεταξύ τους (και κατ' επέκταση ζορίζουν τα ισχία) - κάθισμα σταυροπόδι, πρόσθια κολύμβηση, είσοδος και έξοδος από το αυτοκινητο, οι περιστροφές στο κρεβάτι, το σεξ με πολύ ανοιχτά πόδια.

• Ιδιαίτερα έντονο περπάτημα με μεγάλους διασκελισμούς.

Πώς μπορεί να βοηθήσει η οστεοπαθητική;
Εάν μια ασθενής επισκεφθέι τον οστεοπαθητικό της αρκετά νωρίς δηλαδή μεταξύ 16-22 εβδομάδες, μπορεί να δει αρκετά μεγάλη ανακούφιση συνήθως μετά από 5-6 θεραπείες.

Ο οστεοπαθητικός μας μπορεί

• Να διορθώσει τις ανισορροπίες που υπάρχουν στην σπονδυλική στήλη, και τη λεκάνη (συνήθως προ-υπάρχουσες δυσλειτουργίες και ασυμμετρίες)

• Να απελευθερώσει από οποιαδήποτε ένταση στους μυς και τις αρθρώσεις

• Να παρέχει συμβουλές σχετικά με τη στάση του σώματος και την άσκηση

• Να παρέχει συμβουλες για την ενδυνάμωση του πυελικού εδάφους

 

Τι μπορεί να κάνει κάποιος που πάσχει από SPD ή από πόνο στη μέση για να βοηθηθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
 
Ο πυελικός πόνος και ο πόνος στην πλάτη και τη μέση δεν είναι φυσιολογικοί κατά την κύηση- αν και ειναι συνηθισμένοι. Ζητήστε βοήθεια το συντομότερο,μόλις ανακαλύψετε τον πόνο συμβουλευτείτε ένα καλό οστεοπαθητικό. Επιπρόσθετα:
 

• Αν κάτι πονάει, μην το κάνετε!

• Κοιμηθείτε με ένα μαξιλάρι ανάμεσα στα πόδια σας.

• Κρατήστε τα γόνατά σας κοντά  όταν γυρνάτε πάνω στο κρεβάτι.

• Κρατήστε τα γόνατά σας κοντά, όταν μπαινοβγαίνετε στο αυτοκίνητο - χρησιμοποιήστε μια πλαστική σακούλα πάνω στο κάθισμα για να σας βοηθήσει να περιστρέφεστε (αφαιρέσετε την πριν από την οδήγηση!)

• Ξεκουραστείτε όσο πιο συχνά μπορείτε

• Αποφεύγετε να κάθεστε σε σκληρές καρέκλες - Πάρτε ένα μαξιλάρι μαζί σας εάν χρειαστεί.

• Χρησιμοποιήστε μια μπάλα γέννας - μπαλα pilates για να κάθεστε.

• Προσπαθήστε να μην ανεβοκατεβαίνετε σκάλες.

• Μετρήστε την "ανώδυνη απόσταση-ανώδυνο κενό"  ανάμεσα στα γόνατά σας και ενημερώστε τη  μαία σαςκαι τον γυναικολόγο σας.

• Κάντε σεξ σε πλάγια θέση με υποστήριξη στα γόνατά σας.

Ποιες ασκήσεις πρέπει να αποφευγω;

• Βαθιά καθίσματα

• Lunges (εφορμήσεις)

• Κοιλιακούς τύπου situps

• Τρέξιμο

• Πρόσθια Κολύμβηση

Ποιες ασκήσεις να προτιμώ;
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης του κορμού και του πυελικού εδάφους
• Ενίσχυση συγκεκριμένων κοιλιακών μυών με ειδικές ασκήσεις από ειδικό ώστε να μην επιβαρύνεται η κατάσταση 



Μετα τη γέννα;
Αν είχατε πυελικό πόνο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καλό είναι να επισκεφθείτε τον οστεοπαθητικό σας, το συντομότερο  μετά τη γέννα. Έτσι θα εξασφαλιστεί η ευθυγράμμιση της ηβικής σύμφυσης και η επιτάχυνση της ίασης. Επιπλέον θα λάβετε συγκεκριμένες συμβουλές και ειδικές ασκήσεις!
Σε πολλές γυναίκες ο πόνος και η δυσφορία που αισθάνθηκαν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης υποχωρεί μετά τη γέννηση. Ωστόσο, είναι σημαντικό τις πρώτες ημέρες και εβδομάδεςνα ξεκουράζονται όσο το δυνατόν περισσότερο, να αποφεύγουν τα περιττά βάρη και τους πολύ έντονους περιπατους.
Μετά από τις πρώτες εβδομάδες μπορείτε να αρχίσετε να κάνετε τις κατάλληλες ήπιες ασκήσεις για την ενίσχυση του κορμού, τους κοιλιακούς και το πυελικό έδαφος